Urine-incontinentie is een veelvoorkomend, gênant en onaangenaam gezondheidsprobleem. Hoewel urine-incontinentie vooral wordt geassocieerd met ouderen, komt het voor bij mensen van alle leeftijden. Er is sprake van een gedeeltelijk verlies van controle over de blaas, met onvrijwillig urineren tot gevolg. Bij de meeste patiënten heeft urine-incontinentie een zeer negatieve invloed op het welzijn en de levenskwaliteit. Wat zijn de oorzaken en symptomen van urine-incontinentie? Hoe kun je deze problematische aandoening bestrijden? Kom meer te weten over behandelmethoden en huismiddeltjes voor urine-incontinentie.
Inhoudsopgave
- 1 Het probleem van urine-incontinentie komt veel voor bij mannen en vrouwen
- 2 Oorzaken en risicofactoren van urine-incontinentie. Wat kan urine-incontinentie veroorzaken?
- 3 Symptomen van urine-incontinentie
- 4 Soorten urine-incontinentie
- 5 Inspanningsincontinentie
- 6 Aandrangincontinentie
- 7 Overloopincontinentie
- 8 Urine-incontinentie – onderzoeken
- 9 Farmacologische behandelingen voor urine-incontinentie
- 10 Conservatieve behandeling van urine-incontinentie
- 11 Bekkenbodemspierversterkende oefeningen (Kegelspieren)
- 12 Cosmetische en plantaardige incontinentieproducten
Het probleem van urine-incontinentie komt veel voor bij mannen en vrouwen
Een van de meest voorkomende urineaandoeningen is urine-incontinentie (urine-incontinentie). Het is een uiterst hardnekkige en zeer pijnlijke aandoening die wordt gekenmerkt door een sterke, oncontroleerbare aandrang om te plassen en de onwillekeurige, ongecontroleerde urinestraal uit de blaas. Problemen met goed urineren zijn meestal erg verontrustend. De getroffen persoon kan er niet normaal door functioneren en het heeft een negatieve invloed op sociale relaties.
Urine-incontinentie kent verschillende vormen en gradaties van ernst. Meestal is het een langdurige en behandelingsresistente aandoening. Soms treedt het echter slechts tijdelijk op bij mensen die een normale dagelijkse blaascontrole hebben, maar als gevolg van een of andere gezondheidsturbulentie is deze controle een tijdje verstoord. Dergelijke voorbijgaande incontinentie kan ook voorkomen bij zwangere vrouwen.
Meestal wordt urine-incontinentie geassocieerd met ouderdomsklachten. Het kan echter ook het gevolg zijn van vele andere ziekten en heel andere oorzaken hebben. Veel mensen van alle leeftijden worstelen met urine-incontinentie. Het probleem komt bij beide geslachten voor, maar lijkt iets vaker voor te komen bij vrouwen. Statistieken zeggen dat maar liefst 10-15% van de bevolking last heeft van incontinentie.
Oorzaken en risicofactoren van urine-incontinentie. Wat kan urine-incontinentie veroorzaken?
Er zijn veel factoren die verantwoordelijk zijn voor het probleem van urine-incontinentie. Urine-incontinentie bij vrouwen heeft meestal te maken met verzwakte bekkenbodemspieren (die de urinebuis niet goed aanspannen) en hormonale onevenwichtigheden.
Bij mannen daarentegen houdt urine-incontinentie meestal verband met prostaathypertrofie. Urine-incontinentie kan ook worden veroorzaakt door andere ziekten, zoals neurologische aandoeningen. Vaak is urine-incontinentie het gevolg van een blaasontsteking. Het optreden van urine-incontinentie wordt ook bevorderd door het gebruik van bepaalde medicijnen.
De meest voorkomende oorzaken en risicofactoren voor urine-incontinentie zijn:
- overbelasting en verzwakking van de bekkenbodemspieren (bijvoorbeeld door veelvuldig tillen of meerdere zwangerschappen en bevallingen),
- hypertrofie van de prostaat (prostaat) bij mannen,
- ernstig overgewicht of obesitas (te veel gewicht draagt bij aan overmatige druk op de spieren en de blaas),
- bekkenchirurgie,
- hormonale veranderingen,
- frequente constipatie,
- urineweginfecties,
- andere ziekten (bijv. atherosclerose, multiple sclerose, ziekte van Parkinson),
- gebruik van bepaalde medicijnen (bijv. diuretica),
- menopauze,
- alcohol- en cafeïnemisbruik,
- ruggenmergletsels,
- bepaalde vormen van invaliditeit,
- geschiedenis van beroerte,
- dementie,
- ouderdom.
Symptomen van urine-incontinentie
Urine-incontinentie kan mild of ernstig, chronisch of voorbijgaand zijn.De symptomen zijn echter in bijna alle gevallen hetzelfde, met als belangrijkste urineverlies uit de plasbuis, onafhankelijk van onze wil.
Symptomen van urine-incontinentie zijn:
- ongecontroleerd urineverlies,
- hevige, sterke, oncontroleerbare aandrang om op de blaas te plassen,
- ongewild urineverlies bij hoesten, niezen, lachen,
- ongewild urineverlies tijdens het tillen en dragen van zware voorwerpen,
- urineverlies tijdens verhoogde lichamelijke activiteit, bv. snel lopen, springen, rennen,
- nachtelijke druk op de blaas, frequente bezoeken aan het toilet ’s nachts,
- frequent gevoel van onvolledige blaaslediging,
- terugkerende urineweginfecties,
- urineverlies in stressvolle situaties, bij nervositeit, tijdens de slaap.
Soorten urine-incontinentie
Er zijn 3 hoofdtypen incontinentie – stressincontinentie, overloopincontinentie en aandrangincontinentie, maar er zijn ook verschillende andere, minder vaak voorkomende vormen. Alle soorten kunnen 3 verschillende gradaties van ernst hebben – laag, gemiddeld of hoog. Wat zijn de meest voorkomende vormen van incontinentie?
Inspanningsincontinentie
Inspanningsincontinentie is een gevolg van overmatige belasting en zwakte van de bekkenbodemspieren die verantwoordelijk zijn voor het regelen van de urinestraal. Het belangrijkste symptoom is het onvrijwillig urineverlies tijdens lichamelijke inspanning en sport, maar ook bij hoesten, niezen of lachen. Veel voorkomende oorzaken van inspanningsincontinentie zijn: hormonale veranderingen, bepaalde ziekten, prostaatoperaties, gynaecologische ingrepen, zwangerschap, hoge leeftijd, overgewicht.
Aandrangincontinentie
De belangrijkste oorzaak van aandrangincontinentie is een verstoorde en verhoogde activiteit van de blaasspieren. Het symptoom van de aandoening is een plotselinge, overweldigende drang om onmiddellijk te plassen (terwijl de blaas niet per se overloopt).
De behoefte om dringend te urineren doet zich voor in bepaalde situaties, bv. tijdens het veranderen van lichaamshouding, tijdens de slaap, tijdens geslachtsgemeenschap, en leidt meestal tot het onvrijwillig lekken van een bepaalde hoeveelheid urine. Bij sommige mensen met aandrangincontinentie treedt er echter geen urineverlies op. Deze vorm van incontinentie komt meestal voor bij mannen met een vergrote prostaatklier en bij ouderen.
Bekijk een voedingssupplement met meerdere ingrediënten om de gezondheid van de prostaat te ondersteunen: Prostan Plus
Overloopincontinentie
In dit geval is er sprake van een gedeeltelijke blokkade van het urineafvoermechanisme, waardoor de blaas overvuld raakt en de urine zich niet verder kan ophopen in de blaas. Er lekt dan een bepaalde hoeveelheid urine uit de plasbuis. Deze vorm van incontinentie komt vaak voor bij mannen met prostaataandoeningen en bij urethrale vernauwing.
Andere vormen van incontinentie zijn
- reflex urine-incontinentie (onbewust urineverlies als gevolg van spontane, overmatige samentrekkingen van de urineleider-spier),
- functionele urine-incontinentie (bij mensen die niet in staat zijn om normaal naar het toilet te gaan, bijvoorbeeld in het geval van psychiatrische aandoeningen, beperkte mobiliteit, omgevingsfactoren, maar zonder pathologie van het urinaire systeem zelf).
- gemengde urine-incontinentie (gecombineerde aanwezigheid van urgency en inspanningsincontinentie),
- multifactoriële incontinentie (spontaan urineverlies als gevolg van verschillende factoren, bv. ziekten, medicatie en ouderdom),
- bedplassen (plassen tijdens de slaap, bijvoorbeeld bij kinderen),
- voorbijgaande urine-incontinentie (kortdurend urineverlies dat optreedt als gevolg van urineweginfecties, constipatie, medicatie en verdwijnt zodra de oorzaak is verholpen).
Urine-incontinentie – onderzoeken
Adequate diagnostiek is uiterst belangrijk bij urine-incontinentie. Hiermee kan de oorzaak van het probleem nauwkeurig worden vastgesteld en de juiste behandeling worden gekozen. Om te beginnen worden algemene urine- en bloedtesten uitgevoerd om mogelijke infecties op te sporen en andere gezondheidsproblemen te identificeren. Dit is echter nog niet alles. Het diagnostische proces omvat ook
- een medische voorgeschiedenis (de arts vraagt de patiënt naar de intensiteit van het probleem, het type symptomen, de frequentie van de symptomen, enz,)
- lichamelijk onderzoek (bijv. buikonderzoek met beoordeling van de blaasvulling),
- echografisch onderzoek (evaluatie van de blaasstructuur, urineleiders, nieren, prostaatklier),
- mictiedagboek (de patiënt houdt bij hoeveel en wanneer hij plast en hoe vaak hij plast),
- inbrengtekst,
- hoesttest,
- urodynamisch onderzoek (urinestroomtest met beoordeling van de blaas- en urethrafunctie),
- cystoscopie (met een dun, buisvormig instrument dat in de urinebuis wordt ingebracht om de blaas te beoordelen).
Farmacologische behandelingen voor urine-incontinentie
De behandeling van urine-incontinentie kan gebaseerd zijn op farmacologische middelen of door het uitvoeren van bepaalde procedures, afhankelijk van de oorzaak van de aandoening.
Een farmacologische behandeling van urine-incontinentie is meestal gebaseerd op de toediening van antimuscarinemedicijnen die de aandrang om te plassen verminderen, de activiteit van de urinespieren verminderen en het risico op urine-incontinentie verkleinen.De meest gebruikelijke behandeling voor urine-incontinentie is de toediening van antimuscarinica om de aandrang tot urineren te verlichten, de activiteit van de detrusorspieren te verminderen en het blaasvolume te vergroten. In sommige gevallen worden adrenerge geneesmiddelen gebruikt om de detrusor-spiercellen te ontspannen, waardoor de druk op de blaas afneemt. Andere methoden zijn het injecteren van de blaas met botulinetoxine en oestrogeenbehandeling.
Chirurgische behandeling wordt zelden toegepast, voornamelijk wanneer andere methoden hebben gefaald.
Conservatieve behandeling van urine-incontinentie
Conservatieve behandeling wordt meestal als eerste stap gebruikt om urine-incontinentie te behandelen, zelfs vóór farmacologische behandeling. Conservatieve behandeling heeft meestal goede resultaten, vooral als de aandoening niet te ernstig is.
Een conservatieve behandeling bestaat uit een aantal veranderingen in de levensstijl, het systematisch toepassen van bepaald gedrag door de patiënt en het gebruik van massage en fysiotherapeutische behandelingen om de blaas weer onder controle te krijgen en de aanhoudende symptomen te verlichten.
Conservatieve behandeling omvat:
- gewichtsvermindering (bij obesitas en overgewicht),
- invoering van een gezond dieet,
- wegwerken van constipatie,
- oefenen van de bekkenbodemspieren (Kegel-spieren),
- beperken van het gebruik van stimulerende middelen,
- elektrostimulatie,
- biofeedback,
- medische massage.
Bekkenbodemspierversterkende oefeningen (Kegelspieren)
Het versterken van de bekkenbodemspieren met eenvoudige oefeningen is een effectieve methode om de blaascontrole te verbeteren en urineverlies te verminderen. Deze oefeningen bestaan voornamelijk uit het afwisselend aanspannen en ontspannen van de inwendige bekkenspieren. Het aanspanningsmechanisme lijkt erg op het mechanisme waarmee we de urinestraal afremmen.
Span de bekkenbodemspieren een paar seconden aan en ontspan ze dan. Herhaal de oefening 10 keer. Doe het elke dag, bij voorkeur in meerdere series. Vergeet niet om alleen de binnenste spieren aan te spannen en niet de billen, dijen of buikspieren.
Cosmetische en plantaardige incontinentieproducten
Als we incontinentie met natuurlijke middelen aanpakken, kunnen de juiste kruiden uiterst nuttig zijn, evenals kant-en-klare preparaten met meerdere ingrediënten om de gezondheid van de urinewegen te ondersteunen. Een daarvan is Urinofix. Het bevat een reeks waardevolle geneeskrachtige planten die een versterkend en ontspannend effect hebben op de spieren van de urinewegen, evenals kruiden die urgency verminderen.Kruiden die de druk op de blaas verminderen, infecties bestrijden en urineverlies beter onder controle houden. Dit is een uitgebreide en effectieve, maar natuurlijke ondersteuning voor de urinewegen.
Om gênante situaties te voorkomen en altijd een hoog niveau van hygiëne te handhaven, is het ook een goed idee om speciale maandverbanden en luiers te gebruiken die ontworpen zijn voor mensen die kampen met incontinentie.
Bronnen:
- https://www.healthline.com/health/urinary-incontinence
- https://www.healthline.com/health/overactive-bladder-vs-urinary-incontinence-vs-uti
- https://www.webmd.com/urinary-incontinence-oab/types-of-urinary-incontinence
- https://www.webmd.com/urinary-incontinence-oab/treatment-for-urinary-incontinence
